Περί Τιτανικού

Υπάρχουν μαρτυρίες ότι η ορχήστρα του Τιτανικού, την ώρα που βούλιαζε, ήταν στο κατάστρωμα και έπαιζε μουσική. Είναι συγκλονιστικό να σκεφτεί κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι, ενώ ήξεραν τι τους περίμενε σε λίγα λεπτά, μέχρι το τέλος αποφάσισαν να κάνουν αυτό που έκαναν σε όλη τους την ζωή: να παίζουν μουσική. Εκείνη ήταν μια τραγωδία και αυτή η πράξη τους ήταν ίσως η πιο τραγική έκφραση της ανθρώπινης παραίτησης μπροστά στο μοιραίο.

Τώρα, ζούμε και εμείς σε μια τραγωδία, και ο καθένας πράγματι συνεχίζει να κάνει αυτό που έκανε πάντα. Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Η Ελλάδα, ο Τιτανικός μας, βουλιάζει. (Τρομάρα μας! Αν ήταν ποτέ η Ελλάδα Τιτανικός! Μια βαρκούλα ήταν, σάπια και αυτή, αλλά για μας ήταν και είναι ο μεγαλεπίβολος Τιτανικός μια και είναι η πατρίδα μας!) Και τι κάνουν λοιπόν οι συνδικαλιστές μας; Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου: απεργίες, πορείες, συλλαλητήρια, δεν πληρώνω, και άλλα τέτοια. Τι κάνουν οι πολιτικοί μας: συζητούν αν αυτή η κυβέρνηση θα ονομάζεται κυβέρνηση μεταβατική ή κυβέρνηση συνεργασίας!

Αλλά ας μην είμαστε τόσο αυστηροί. Οι πολιτικοί μας είναι ένα υποσύνολο της όλης κοινωνίας. Και όπως σε όλη την κοινωνία θα βρεις και τον τέτοιο και τον πάδιο και τον δίξιο, έτσι και ανάμεσα στους πολιτικούς θα βρεις όλων των ειδών τους χαρακτήρες. Για παράδειγμα, όταν ο κύριος Παπανδρέου έκανε την προεκλογική εκστρατεία του και έλεγε «Υπάρχουν λεφτά», είπαμε, «Ο άνθρωπος ήταν απληροφόρητος». Όταν ανέλαβε την κυβέρνηση και είπε «Ανέλαβα να κυβερνήσω τον Τιτανικό», είπαμε «Ο άνθρωπος είναι γκαφατζής». Όταν πήγε στην Ευρώπη και μεταξύ του κυρίως γεύματος και του επιδορπίου είπε σε κάποιον ξένο συνάδελφο του πρωθυπουργό ότι κυβερνάει μια διεφθαρμένη χώρα, και εκείνος το έκανε βούκινο, είπαμε ότι είναι αφελής. Όταν ανέφερε για πρώτη φορά την λέξη «δημοψήφισμα» στην αρχή του καλοκαιριού, απορήσαμε ποια θα ήταν η ερώτηση, και είπαμε ότι ίσως να είναι για την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Ε, πια όταν ανακοίνωσε το δημοψήφισμα για την συμφωνία στήριξης της Ελλάδας από την Ευρώπη, ε τότε πια καταλάβαμε ότι εκπροσωπεί τους μπουνταλάδες της κοινωνίας! Πάρτε μετά τον κύριο Σαμαρά: αυτός εκπροσωπεί όλα τα ελαττώματα της Ελληνικής φυλής: την μικροπρέπεια (έθεσε βέτο για να μην συμμετέχει η κυρία Μπακογιάννη στην κυβέρνηση συνεργασίας) και την κουτοπονηριά: θα κάνουμε μια κυβέρνηση, όπου θα συμμετέχει η Νέα Δημοκρατία, αλλά δεν θα συμμετέχει. Θα ψηφίσει η βουλή την συμφωνία για να πάρουμε τα λεφτά, αλλά μετά θα πάμε να επαναδιαπραγματευτούμε για να μην εφαρμόσουμε τα μέτρα που πάνε πακέτο με την συμφωνία. Και όλα αυτά θα τα κάνουμε για να ξεγελάσουμε του μπουνταλάδες τους Ευρωπαίους να μας πληρώσουν πρώτα, και να μην κάνουμε αυτά που μας ζητάνε μετά, αλλά βασικά για να ξεγελάσουμε τον κόσμο ώστε να μην χάσουμε το προβάδισμα μας στα γκάλοπ και να κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές, που πρέπει να γίνουν τώρα μια και τώρα είμαστε πρώτο κόμμα. Όσο για τον κύριο Καρατζαφέρεη, νόμιζα ότι είναι η φωνή της σύνεσης στην Βουλή: «Να γίνει κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και θα την στηρίξουμε!», «Το εθνικό συμφέρον πρώτα!», και άλλα τέτοια. Μέχρι που έφτασε ο κόμπος στο χτένι και πήγε να γίνει η κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας και ο κύριος Καρατζαφέρης έθεσε τους όρους του για να την στηρίξει: να αποσυρθεί ο νόμος περί ιθαγένειας, δηλαδή αυτός που δίνει Ελληνική υπηκοότητα σε παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ, που μιλούν Ελληνικά και ζουν, σπουδάζουν και δουλεύουν εδώ για πολλά χρόνια! Θα έλεγα ότι ο κύριος Καρατζαφέρεις παίζει το βιολί του «άρπα-κόλα» στην ορχήστρα του Τιτανικού που βουλιάζει. Όσο για την κυρία Παπαρήγα, ε αυτά τα έχουμε πει και άλλη φορά: «Καλημέρα μπάρμπα Κουκιά σπέρνω!». Η κυρία Κανέλλη μάλιστα, έδωσε ξανά συνέντευξη σε Βρετανό δημοσιογράφο. Πριν αρκετούς μήνες που έτυχε να είμαι στην Αγγλία και να την ακούσω, είχε πει ότι θέλουμε να βγούμε από την Ευρωπαική Ένωση. Τώρα, που είπαν να μας βγάλουν εκείνοι και ρωτήθηκε πώς αισθάνεται, είπε «Bold and Beautiful! Δεν μπορεί να υπάρξει Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα, που έδωσε στον κόσμο την Δημοκρατία!», ενώ η εικόνα πίσω της έδειχνε τον Παρθενώνα! Με κάτι τέτοια αφελή επιχειρήματα της εποχής του ρομαντισμού πιστεύουν ορισμένοι ότι ο Τιτανικός θα εξακολουθήσει να επιπλέει! Αμ δε! Τώρα πώς η κυρία Κανέλλη από αντί-Ευρωπαΐστρια έγινε ξαφνικά Ευρωπαΐστρια και μάλιστα με Τόλμη και Γοητεία, δεν το ξέρω! Όσο για τον κύριο Τσίπρα, ε αυτός εκπροσωπεί το «Τρία πουλάκια κάθονταν». Και φυσικά έχουμε και την εκπροσώπηση της σύνεσης, στα πρόσωπα του κυρίου Κουβέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς, και της κυρίας Μπακογιάννη της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί και παραμένει η ελπίδα ζωντανή!

Αλλά η κοινωνία έχει και τους υποκριτές της. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά για να βρούμε τον εκπρόσωπο της υποκρισίας στον πολιτικό κόσμο: ο κύριος Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, είναι άριστο δείγμα! Θα βάλει λέει συνεργεία να κυκλοφορούν στις γειτονιές για να μην επιτρέπουν να κοπεί το ρεύμα στους φτωχούς που δεν έχουν να πληρώσουν την έκτακτη εισφορά μέσω του λογαριασμού του ηλεκτρικού. Τώρα πώς θα ξεχωρίζουν αυτά τα συνεργεία ποιός είναι φτωχός και δεν μπορεί να πληρώσει και ποιός απλώς δεν θέλει να πληρώσει, και πώς θα εμποδίσουν την διακοπή του ρεύματος, και πότε θα το κάνουν αυτό ενώ είναι υπάλληλοι της ΔΕΗ, δεν ξέρω. Δηλαδή την ώρα υπηρεσίας, ενώ ο μισθός τους θα τρέχει, αυτοί θα σουλατσάρουν στις γειτονιές για να ταυτίσουν τους αναξιοπαθούντες μυρίζοντας τα δάχτυλα τους; Και γιατί ο κύριος Φωτόπουλος να μην δώσει πίσω τα 30 εκατομμύρια που κατάπιε η ΓΕΝΟΠ τα τελευταία χρόνια, και γιατί να μην χρησιμοποιήσει τον μισθό αυτονών που θα πληρώνονται ενώ θα σουλατσάρουν και δεν θα δουλεύουν, για να πληρώσει τους λογαριασμούς των φτωχών ανέργων, πίσω από τους οποίους κρύβεται για να στηρίξει τα συντεχνιακά του συμφέροντα;

Ο Τιτανικός βουλιάζει. Είμαστε στο κατάστρωμα και περιμένουμε να έρθει το τέλος. Και όλοι παίζουμε το βιολί μας. Αυτοί που έκαναν χιούμορ, όπως εγώ, εξακολουθούν και κάνουν χιούμορ. Μόνο που τώρα πια το χιούμορ είναι μαύρο, αν μπορούν να χαρακτηριστούν αυτά που γράφω σαν χιούμορ.

Μαρία Πέτρου

Περί potatoes and two veg

Κάποτε είχα έναν συνάδελφο που ήθελε να αλλάξει φύλο. Για να δεχτούν να του κάνουν την εγχείρηση, οι γιατροί του είπαν ότι επί έναν χρόνο θα έπρεπε να ζήσει σαν γυναίκα. Πράγματι, άρχισε να έρχεται στο γραφείο ντυμένος με γυναικεία ρούχα και μετά έναν χρόνο έκανε την εγχείρηση κα έγινε γυναίκα. Την περίοδο εκείνη, έτυχε να ταξιδέψω στα Φίτζι. Όταν έφτασα λοιπόν στο αεροδρόμιο, κάνω έτσι και βλέπω κάποιον με φούστα να βγάζει τις βαλίτσες από το καρουσέλ. Μπα, λέω μέσα μου, να ένας που θέλει να αλλάξει φύλο και ντύνεται γυναίκα όπως η Λίντσεϊ. Κοιτάζω πιο εκεί, να και άλλος ένας με φούστα, και μάλιστα με μια γενειάδα νάαα. Λέω κι’ εγώ: καλά αυτός δεν μπήκε τουλάχιστο στον κόπο να κόψει τα γένια; Γυναίκα θέλει να γίνει, με γένια θα είναι; Κάνω δυο βήματα, να κι’ άλλος με φούστα και μουστάκια! Τί διάολο λέω, εδώ όλοι γυναίκες θέλουν να γίνουν; Τέλος πάντων, να μην τα πολυλογώ, χρειάστηκαν μερικά ακόμα δείγματα για να καταλάβω ότι στα Φίτζι οι άνδρες φορούν φούστες, όπως οι γυναίκες! Δηλαδή, χρειάστηκε κάποια διεργασία για να βγει ο νους από τον συνειρμό: άντρας με φούστα ισοδυναμεί με διαδικασία αλλαγής φύλου. Αυτό είναι μόνον ένα παράδειγμα πώς ένα προκατειλημμένο μυαλό είναι δύσκολο να ανοίξει. Οι Εγγλέζοι τρώνε πάντα κρέας ή ψάρι με πατάτες και δύο λαχανικά (είναι κλισέ το «potatoes and two veg»). Όταν πρωτοήρθαν οι πίτσες στην Αγγλία, σερβίρονταν με πατάτες και δύο λαχανικά! Ήταν πολύ δύσκολο να δεχτεί ο Εγγλέζος ότι θα έχει ένα γεύμα που δεν θα περιέχει potatoes and two veg! Όταν το μυαλό κολλήσει κάπου, δύσκολα ξεκολλάει!

Όταν η νοοτροπία μας κολλήσει κάπου, δύσκολα αλλάζει! Ένα σωρό υπηρεσίες στην Ελλάδα τώρα χρησιμοποιούν ηλεκτρονικές αιτήσεις μέσω διαδικτύου. Και ένα σωρό από αυτές τις υπηρεσίες σου λένε να τυπώσεις την ιστοσελίδα που συμπλήρωσες και να στηθείς στην ουρά να τους την παραδώσεις! Ένα σωρό κόσμος στην Ελλάδα τώρα χρησιμοποιεί πιστωτικές κάρτες αντί για ρευστό. Και ένα σωρό κόσμος στο τέλος του μήνα στήνεται στην ουρά με μιά τσάντα ρευστό να πληρώσει την πιστωτική κάρτα!
Χώρια που χρειαζόμαστε υπογραφές, και υπογραφές που βεβαιώνουν άλλες υπογραφές και άλλες υπογραφές που βεβαιώνουν το γνήσιον της υπογραφής του βεβαιώνοντος την γνησιότητα της υπογραφής του αρχικού βεβαιώνοντος! Και επειδή η Ελλάδα είχε στο παρελθόν πεφωτισμένες κυβερνήσεις που ήθελαν να πατάξουν την γραφειοκρατία, τί έκαναν; Κατήργησαν τις υπογραφές που βεβαιώνουν άλλες υπογραφές; Θα αστειεύεστε! Έκαναν τα ΚΕΠ, δηλαδή τα κέντρα εξυπηρέτησης πολιτών, όπου πας με την ταυτότητα σου, και υπογράφεις μπροστά σε μία υπάλληλο, για να βεβαιώσει το γνήσιο της υπογραφής σου, με την οποία βεβαιώνεις το γνήσιο της υπογραφής του προηγούμενου υπογράφοντος!

Πάντως δεν είμαστε οι μόνοι που βρίσκουμε λύση στο πρόβλημα της επιφάνειας αντί να αλλάξουμε νοοτροπία και να ξεριζώσουμε το πρόβλημα από την αρχή. Στην Σαουδική Αραβία, επειδή οι γυναίκες απαγορεύονταν να συνδιαλέγονται με άνδρες, και επειδή τις επιτρέπονταν να έχουν δικά τους χρήματα, έκαναν τράπεζες μόνον με γυναίκες υπαλλήλους, και μόνον για γυναίκες, ώστε να μπορούν και αυτές να πάνε στη τράπεζα, συνοδευόμενες φυσικά από κάποιον αρσενικό συγγενή, μια και δεν τις επιτρέπεται να κυκλοφορήσουν έξω μόνες τους! Ούτε είμαστε οι πρώτοι που ψάχνοντας την λύση του προβλήματος παραβλέπουμε την αιτία του: είχα δει κάποτε ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που κατοχυρώθηκε πριν πάνω από 100 χρόνια. Αφορούσε την μόρφωση των γυναικών: ήταν κάτι σαν χαλινάρι, που θα το φορούσε η νοικοκυρά γύρω από την μέση και το στήθος της και που θα στήριζε έναν παραστάτη, στον οποίον θα ακουμπούσε το βιβλίο της, για να διαβάζει και να μορφώνεται την ώρα που θα πλένει τα πιάτα, θα μαγειρεύει και γενικά θα κάνει το νοικοκυριό της!

Η γιαγιά μου έλεγε: «Όποιους του πιδιουμάθ δεν του γιρουνταφίνι!» Φαίνεται ότι η κοινωνία μας παιδόμαθε πολλές κακές νοοτροπίες και χρειάζεται τώρα να κόψουμε τον γόρδιο δεσμό αυτών που, θεωρώντας τα προφανή, αδιαφιλονίκητες παραδοχές και αδιάσειστες «αλήθειες», μας οδήγησαν σε ένα κράτος που απέτυχε. Για να μπορέσουμε επιτέλους να κάνουμε μια καινούρια αρχή πρέπει πριν από όλα να αδειάσουμε το μυαλό μας από την σαβούρα που κουβαλάει, και να ξεκινήσουμε απελευθερωμένοι από τις προκαταλήψεις, τα στεγανά και τις νοοτροπίες που μας οδήγησαν ως εδώ!

Μαρία Πέτρου