Περί Τιτανικού

Υπάρχουν μαρτυρίες ότι η ορχήστρα του Τιτανικού, την ώρα που βούλιαζε, ήταν στο κατάστρωμα και έπαιζε μουσική. Είναι συγκλονιστικό να σκεφτεί κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι, ενώ ήξεραν τι τους περίμενε σε λίγα λεπτά, μέχρι το τέλος αποφάσισαν να κάνουν αυτό που έκαναν σε όλη τους την ζωή: να παίζουν μουσική. Εκείνη ήταν μια τραγωδία και αυτή η πράξη τους ήταν ίσως η πιο τραγική έκφραση της ανθρώπινης παραίτησης μπροστά στο μοιραίο.

Τώρα, ζούμε και εμείς σε μια τραγωδία, και ο καθένας πράγματι συνεχίζει να κάνει αυτό που έκανε πάντα. Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Η Ελλάδα, ο Τιτανικός μας, βουλιάζει. (Τρομάρα μας! Αν ήταν ποτέ η Ελλάδα Τιτανικός! Μια βαρκούλα ήταν, σάπια και αυτή, αλλά για μας ήταν και είναι ο μεγαλεπίβολος Τιτανικός μια και είναι η πατρίδα μας!) Και τι κάνουν λοιπόν οι συνδικαλιστές μας; Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου: απεργίες, πορείες, συλλαλητήρια, δεν πληρώνω, και άλλα τέτοια. Τι κάνουν οι πολιτικοί μας: συζητούν αν αυτή η κυβέρνηση θα ονομάζεται κυβέρνηση μεταβατική ή κυβέρνηση συνεργασίας!

Αλλά ας μην είμαστε τόσο αυστηροί. Οι πολιτικοί μας είναι ένα υποσύνολο της όλης κοινωνίας. Και όπως σε όλη την κοινωνία θα βρεις και τον τέτοιο και τον πάδιο και τον δίξιο, έτσι και ανάμεσα στους πολιτικούς θα βρεις όλων των ειδών τους χαρακτήρες. Για παράδειγμα, όταν ο κύριος Παπανδρέου έκανε την προεκλογική εκστρατεία του και έλεγε «Υπάρχουν λεφτά», είπαμε, «Ο άνθρωπος ήταν απληροφόρητος». Όταν ανέλαβε την κυβέρνηση και είπε «Ανέλαβα να κυβερνήσω τον Τιτανικό», είπαμε «Ο άνθρωπος είναι γκαφατζής». Όταν πήγε στην Ευρώπη και μεταξύ του κυρίως γεύματος και του επιδορπίου είπε σε κάποιον ξένο συνάδελφο του πρωθυπουργό ότι κυβερνάει μια διεφθαρμένη χώρα, και εκείνος το έκανε βούκινο, είπαμε ότι είναι αφελής. Όταν ανέφερε για πρώτη φορά την λέξη «δημοψήφισμα» στην αρχή του καλοκαιριού, απορήσαμε ποια θα ήταν η ερώτηση, και είπαμε ότι ίσως να είναι για την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Ε, πια όταν ανακοίνωσε το δημοψήφισμα για την συμφωνία στήριξης της Ελλάδας από την Ευρώπη, ε τότε πια καταλάβαμε ότι εκπροσωπεί τους μπουνταλάδες της κοινωνίας! Πάρτε μετά τον κύριο Σαμαρά: αυτός εκπροσωπεί όλα τα ελαττώματα της Ελληνικής φυλής: την μικροπρέπεια (έθεσε βέτο για να μην συμμετέχει η κυρία Μπακογιάννη στην κυβέρνηση συνεργασίας) και την κουτοπονηριά: θα κάνουμε μια κυβέρνηση, όπου θα συμμετέχει η Νέα Δημοκρατία, αλλά δεν θα συμμετέχει. Θα ψηφίσει η βουλή την συμφωνία για να πάρουμε τα λεφτά, αλλά μετά θα πάμε να επαναδιαπραγματευτούμε για να μην εφαρμόσουμε τα μέτρα που πάνε πακέτο με την συμφωνία. Και όλα αυτά θα τα κάνουμε για να ξεγελάσουμε του μπουνταλάδες τους Ευρωπαίους να μας πληρώσουν πρώτα, και να μην κάνουμε αυτά που μας ζητάνε μετά, αλλά βασικά για να ξεγελάσουμε τον κόσμο ώστε να μην χάσουμε το προβάδισμα μας στα γκάλοπ και να κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές, που πρέπει να γίνουν τώρα μια και τώρα είμαστε πρώτο κόμμα. Όσο για τον κύριο Καρατζαφέρεη, νόμιζα ότι είναι η φωνή της σύνεσης στην Βουλή: «Να γίνει κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και θα την στηρίξουμε!», «Το εθνικό συμφέρον πρώτα!», και άλλα τέτοια. Μέχρι που έφτασε ο κόμπος στο χτένι και πήγε να γίνει η κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας και ο κύριος Καρατζαφέρης έθεσε τους όρους του για να την στηρίξει: να αποσυρθεί ο νόμος περί ιθαγένειας, δηλαδή αυτός που δίνει Ελληνική υπηκοότητα σε παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ, που μιλούν Ελληνικά και ζουν, σπουδάζουν και δουλεύουν εδώ για πολλά χρόνια! Θα έλεγα ότι ο κύριος Καρατζαφέρεις παίζει το βιολί του «άρπα-κόλα» στην ορχήστρα του Τιτανικού που βουλιάζει. Όσο για την κυρία Παπαρήγα, ε αυτά τα έχουμε πει και άλλη φορά: «Καλημέρα μπάρμπα Κουκιά σπέρνω!». Η κυρία Κανέλλη μάλιστα, έδωσε ξανά συνέντευξη σε Βρετανό δημοσιογράφο. Πριν αρκετούς μήνες που έτυχε να είμαι στην Αγγλία και να την ακούσω, είχε πει ότι θέλουμε να βγούμε από την Ευρωπαική Ένωση. Τώρα, που είπαν να μας βγάλουν εκείνοι και ρωτήθηκε πώς αισθάνεται, είπε «Bold and Beautiful! Δεν μπορεί να υπάρξει Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα, που έδωσε στον κόσμο την Δημοκρατία!», ενώ η εικόνα πίσω της έδειχνε τον Παρθενώνα! Με κάτι τέτοια αφελή επιχειρήματα της εποχής του ρομαντισμού πιστεύουν ορισμένοι ότι ο Τιτανικός θα εξακολουθήσει να επιπλέει! Αμ δε! Τώρα πώς η κυρία Κανέλλη από αντί-Ευρωπαΐστρια έγινε ξαφνικά Ευρωπαΐστρια και μάλιστα με Τόλμη και Γοητεία, δεν το ξέρω! Όσο για τον κύριο Τσίπρα, ε αυτός εκπροσωπεί το «Τρία πουλάκια κάθονταν». Και φυσικά έχουμε και την εκπροσώπηση της σύνεσης, στα πρόσωπα του κυρίου Κουβέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς, και της κυρίας Μπακογιάννη της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί και παραμένει η ελπίδα ζωντανή!

Αλλά η κοινωνία έχει και τους υποκριτές της. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά για να βρούμε τον εκπρόσωπο της υποκρισίας στον πολιτικό κόσμο: ο κύριος Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, είναι άριστο δείγμα! Θα βάλει λέει συνεργεία να κυκλοφορούν στις γειτονιές για να μην επιτρέπουν να κοπεί το ρεύμα στους φτωχούς που δεν έχουν να πληρώσουν την έκτακτη εισφορά μέσω του λογαριασμού του ηλεκτρικού. Τώρα πώς θα ξεχωρίζουν αυτά τα συνεργεία ποιός είναι φτωχός και δεν μπορεί να πληρώσει και ποιός απλώς δεν θέλει να πληρώσει, και πώς θα εμποδίσουν την διακοπή του ρεύματος, και πότε θα το κάνουν αυτό ενώ είναι υπάλληλοι της ΔΕΗ, δεν ξέρω. Δηλαδή την ώρα υπηρεσίας, ενώ ο μισθός τους θα τρέχει, αυτοί θα σουλατσάρουν στις γειτονιές για να ταυτίσουν τους αναξιοπαθούντες μυρίζοντας τα δάχτυλα τους; Και γιατί ο κύριος Φωτόπουλος να μην δώσει πίσω τα 30 εκατομμύρια που κατάπιε η ΓΕΝΟΠ τα τελευταία χρόνια, και γιατί να μην χρησιμοποιήσει τον μισθό αυτονών που θα πληρώνονται ενώ θα σουλατσάρουν και δεν θα δουλεύουν, για να πληρώσει τους λογαριασμούς των φτωχών ανέργων, πίσω από τους οποίους κρύβεται για να στηρίξει τα συντεχνιακά του συμφέροντα;

Ο Τιτανικός βουλιάζει. Είμαστε στο κατάστρωμα και περιμένουμε να έρθει το τέλος. Και όλοι παίζουμε το βιολί μας. Αυτοί που έκαναν χιούμορ, όπως εγώ, εξακολουθούν και κάνουν χιούμορ. Μόνο που τώρα πια το χιούμορ είναι μαύρο, αν μπορούν να χαρακτηριστούν αυτά που γράφω σαν χιούμορ.

Μαρία Πέτρου