Περί του χορού του Ζαλόγγου

Υπάρχει μια σκηνή στο έργο «Η κυρά μας η μαμή», όπου ο Πρόεδρος του χωριού είναι άρρωστος. Είναι άρρωστος και δεν ξέρει τι του φταίει. Μια ζητάει ένα έξτρα μαξιλάρι γιατί είναι μέσα στην γούβα, μια δεν θέλει το έξτρα μαξιλάρι γιατί τον έστησαν σαν τον Αθανάσιο Διάκο, μια θέλει νερό, μια δεν θέλει, και πάει λέγοντας. Πολύ χαρακτηριστικό όταν είναι κανείς άρρωστος: δεν ξέρει τι τον φταίει, και τα βάζει με όλους, ακόμα και με την ταλαίπωρη την γυναίκα του που σκίζεται να τον εξυπηρετήσει. Το μόνο του πρόβλημα βέβαια ήταν ότι το προηγούμενο βράδυ είχε φάει μέχρι σκασμού και υπέφερε από βαρυστομαχιά. Μου φαίνεται ότι κάπως έτσι είναι και η Ελληνική κοινωνία τώρα: έφαγε, έφαγε, έφαγε μέχρι σκασμού στην περίοδο των παχέων αγελάδων και τώρα έχει βαρυστομαχιά και δεν ξέρει τι της φταίει. Και οι αγελάδες ήταν τετράπαχες, πω πω πόσο παχές ήτανε! Όχι βέβαια από το χορταράκι που παρήγαγε η Ελληνική γη, μια και η Ελληνική γη δεν παράγει και πολύ χόρτο-πιο πολύ γαϊδουράγκαθα! Αλλά πάχυναν από χορταράκι που ήταν φκιαγμένο από αέρα κοπανιστό! Και ξέρετε πόσο δύσπεπτο είναι το χορταράκι που είναι φκιαγμένο από αέρα κοπανιστό; Πα πα πα ! Μη σου τύχει! Έτσι λοιπόν ο ασθενής τώρα υποφέρει και δεν ξέρει τι του φταίει. Φωνάζει για το ένα, φωνάζει για το άλλο και για τα μόνα που δεν φωνάζει είναι τα πράγματα που μπορούν πράγματι να διορθωθούν, μια και το να διορθωθούν δεν κοστίζει τίποτα. Γιατί είναι πολλά στραβά που πέφτουν στην κατηγορία αυτή και που περιγράφονται από την φράση του Κηλαϊδόνη «Το πρόβλημα που λέτε δεν είναι το να μπεις. Είναι που σου την έχουνε στημένη όταν βγείς!» Έτσι, αν δεν είσαι Αθηναίος και μπεις στο μετρό της Αθήνας για να πας στο αεροδρόμιο, η υπάλληλος που σου πουλάει το εισιτήριο μπορεί να σου εξηγήσει για την ώρα αναχώρησης, το αριθμό της αποβάθρας κλπ, αλλά το πιο σημαντικό, ότι δηλαδή πρέπει να ακυρώσεις το εισιτήριο που μόλις σου πούλησε (γιατί άραγε δεν το ακυρώνει η ίδια κατ’ ευθείαν;) δεν θα σου το πει! Ούτε η είσοδος σου στο τρένο θα εμποδιστεί αν δεν έχεις ακυρώσει το εισιτήριο, όπως γίνεται σε άλλες χώρες. Ούτε ακυρωτική μηχανή υπάρχει μέσα στο τρένο! Πως αλλιώς θα σου βάλουν το πρόστιμο των 36 ευρώ, του εξαπλασίου δηλαδή της αξίας του εισιτηρίου, όταν σε βρουν να ταξιδεύεις με μη ακυρωμένο εισιτήριο; Ή που στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης υπάρχει πάρκινγκ μακράς διαρκείας όπου το να αφήσεις το αυτοκίνητο σου για μία μέρα κοστίζει το μισό από το να το αφήσεις λίγα μέτρα πιο εκεί στο πάρκινγκ μικρής διάρκειας, μόνο που δεν υπάρχει πινακίδα που να σου το λέει! Ή που στο μετρό της Αθήνας τις πρωινές ώρες τα τρένα πάνε μόνον μέχρι Πλακεντίας, ενώ στην αποβάθρα γράφει ότι πάνε στο αεροδρόμιο, και εσύ περιμένεις και περιμένεις αλλά το πολυπόθητο τρένο δεν έρχεται και δεν υπάρχει ούτε γραπτή ούτε προφορική ανακοίνωση και ούτε υπάλληλος να ρωτήσεις. Και έτσι, όταν δεις ότι σου την έστησαν μιά, σου την έστησαν δυό, σου την έστησαν τρείς, στο τέλος δεν ξέρεις τι σου φταίει, και σου φταίνε όλα. Και βγαίνει ς από την φάκα και οδηγείς σαν τρελός, βγάζοντας τα απωθημένα σου παραβιάζοντας το κώδικα οδικής κυκλοφορίας, την σειρά στην ουρά, τους κανόνες ευπρέπειας και ευγένειας, τον αντικαπνιστικό νόμο, και γενικά ό,τι βρεθεί μπροστά σου.
Και, έχοντας φάει στην μάπα το άδικο ταξίδι στην εφορία μια και Παρασκευή το Μητρώο είναι κλειστό, αλλά εσύ δεν είσαι σε θέση να το ξέρεις από πριν και το μαθαίνεις μόνον όταν φτάσεις μπροστά στον γκισέ όπου έχουν βάλει την ταμπελίτσα, και όταν πας στον ΟΑΕΔ και σε ξαποστείλουν λέγοντας ότι η αίτηση γίνεται μόνον ηλεκτρονικά και εσύ βρείς κομπιούτερ και την κάνεις, μόνο όμως που πρέπει μετά να την τυπώσεις και να τους την πας (!), έ τότε πια το ρίχνεις στο πατριωτικό: «Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει! Εγώ ελεύθερος γεννήθηκα και ελεύθερος θα πεθάνω! Θα μου πεις εσύ ρε μαλάκα πού μπορώ και πού δεν μπορώ να καπνίσω;» Έτσι, ο Έλληνας, που γεννήθηκε με ένα αναμμένο τσιγάρο στο χέρι, όπως ο baby-toon στην ταινία «Who framed Roger Rabbit?», πεθαίνει και με το τσιγάρο στο χέρι, κάνοντας τα πνευμόνια του, και αυτά των γύρω του, σαν τον σωλήνα του νιπτήρα μας όταν βουλώσει: γεμάτα από μία γκριζομαύρη γλίτζα, πού όταν τα ζουλήξουν κατά την νεκροψία βγαίνει σαν οδοντόπαστα! Τουλάχιστον έτσι φαινόταν στο Αυστραλέζικο ντοκιμαντέρ που προβάλλονταν στην τηλεόραση όταν η Αυστραλιανή κυβέρνηση έκανε εκστρατεία κατά του καπνίσματος για να πείσει τους πολίτες της να δεχτούν τον αντικαπνιστικό νόμο. Μόνο που εδώ δεν έγινε ποτέ μια τέτοια εκστρατεία. Για χρόνια το λόμπι των καπνοπαραγωγών την έβγαζε διάνα και η κυβέρνηση έκανε την πάπια επί του θέματος. Τώρα ξαφνικά καλούνται οι απληροφόρητοι Έλληνες πολίτες να βγάλουν την γλίτζα από τα πνευμόνια τους. Έλα όμως που του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει! Και έτσι μια και ο Έλληνας δεν ξέρει τι του φταίει, το ρίχνει στον χορό του Ζαλόγγου!

Μαρια Πέτρου