Περί προφητών

Όταν πήγα για πρώτη φορά στην Αμερική, όλοι περίμεναν ότι θα ήξερα να λέω το φυλτζάνι, μια κα ήμουν από την Ελλάδα. Εγώ δεν είχα ιδέα. Όταν λοιπόν γύρισα στην Ελλάδα φρόντισα να μάθω. Και πράγματι, πολύ γρήγορα, έγινα σπουδαία στην φυλτζανομαντεία. Αυτό έγινε αφορμή για πολλές ευχάριστες ώρες χαζολογήματος με παρέες με γνωστούς και αγνώστους σε μαζέματα και πάρτυ όταν δυο χρόνια αργότερα πήγα στην Αγγλία για μεταπτυχιακό. Τώρα προφανώς θα θέλετε να ξέρετε πόσο πετυχημένη ήμουνα. Ε λοιπόν μια τέτοια τέχνη είναι εξαιρετική για κοινωνικές σχέσεις: και ποιός δεν θέλει κάποιον να ασχοληθεί αποκλειστικά μαζί του έστω και για 5 λεπτά και να του πει κάτι για το μέλλον του, έστω και αν κατά βάθος ξέρει ότι τίποτα δεν είναι αλήθεια! Φυσικά καταλαβαίνω ότι η ερώτηση περί επιτυχίας δεν αναφέρονταν σ’ αυτό, αλλά στο κατά πόσο οι προβλέψεις μου έβγαιναν αληθινές. Λοιπόν θα μπορούσα να σας πω 4-5 εντυπωσιακά απίθανες προβλέψεις που έκανα που βγήκαν αληθινές, και να σας κάνω να εντυπωσιαστείτε πολύ για τις καφεμαντικές μου ικανότητες. Εκείνο που δεν θα σας έλεγα όμως θα ήταν ότι είχα κάνει εκατοντάδες ή και χιλιάδες ακόμα προβλέψεις κατά την διάρκεια της καφεμαντικής μου καριέρας, που ούτε βγήκαν ποτέ αληθινές, ούτε τις θυμάται πια κανείς. Τότε ίσως θα είχατε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα των καφεμαντικών μου ικανοτήτων! Αυτό μου θυμίζει μια άλλη ιστορία: Κάποτε όλοι προέβλεπαν το τέλος του κόσμου σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Όλοι λοιπόν μιλούσαν γι’ αυτό και για την επικείμενη καταστροφή που έρχονταν, εκτός από έναν. Αυτός έλεγε σε όλους ότι κατά την δική του πρόβλεψη δεν θα γινόταν καμία καταστροφή και ο κόσμος θα εξακολουθούσε να υπάρχει όπως και πριν μετά την προβλεπόμενη ημερομηνία. Κάποιος φίλος του τον ρώτησε τότε πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο σίγουρος. Ο άνθρωπος απάντησε: «Μα αν καταστραφεί ο κόσμος, δεν θα είναι κανείς να με κατηγορήσει, αν όμως δεν καταστραφεί, σκέψου πόσο σπουδαίος προφήτης θα θεωρούμαι!»

Τώρα γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά; Γιατί προχθές στον δρόμο, μια κοπελίτσα προσπάθησε να με πείσει να δώσω οικονομική ενίσχυση στο ΚΚΕ με το επιχείρημα ότι όλες οι προβλέψεις που έκανε το ΚΚΕ μέχρι τώρα για την οικονομική κρίση βγήκαν αληθινές! Εγώ θα έλεγα ότι αυτήν την σωστή προφητεία μπορούν να την διεκδικήσουν σχεδόν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης: «Τα μέτρα του πρώτου μνημονίου θα αποτύχουν!» Και βεβαία θα αποτύγχαναν, αφού σχεδόν σύσσωμη η αντιπολίτευση υπονόμευσε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την εφαρμογή τους! Ξεχνάμε τις καταλήψεις των τουριστικών χώρων, το κλείσιμο των λιμανιών, των δρόμων, των υπηρεσιών, τις λευκές απεργίες, τα μποϊκοταρίσματα εφαρμογής των μέτρων, τα «δεν πληρώνω», τα μολότοφ, τα κακουργήματα και τα έκτροπα; Πώς εμφανίστηκε η Ελλάδα στον χρόνο που πέρασε στους ξένους; Σαν μια χώρα στην οποία αξίζει να επενδύσει κανείς; Σαν μια σοβαρή χώρα που ξέρει να αντιμετωπίζει τα προβλήματα της και εμπνέει τον σεβασμό ακόμα και στις δύσκολες ώρες της, όπως τον σεβασμό που μας ενέπνευσε ο Ιαπωνικός λαός με την αξιοπρέπεια που επέδειξε κατά την διάρκεια των πρόσφατων καταστροφών που υπέστη;

Ας φανταστούμε λοιπόν το παρακάτω σενάριο. Πέφτει η κυβέρνηση, γίνονται εκλογές και βγαίνει η Νέα Δημοκρατία. Πάει λοιπόν ο κύριος Σαμαράς στους δανειστές μας και λέει: «Τα μέτρα του μνημονίου όπως το προέβλεψα απέτυχαν! Πρέπει να αλλάξετε τακτική, έτσι όπως σας το έλεγα από πριν.» Οι δανειστές αυτοστιγμεί πείθονται, σχίζουν το μνημόνιο, βγάζουν πέννα και χαρτί και γράφουν άλλο, όπως ακριβώς το θέλει ο κύριος Σαμαράς. Έρχεται λοιπόν ο κύριος Σαμαράς πίσω, κουνώντας θριαμβευτικά το χαρτί στον αέρα, καθώς κατεβαίνει από την σκάλα του αεροπλάνου, και πάει κατ’ ευθείαν στο γραφείο του να εφαρμόσει την νέα πολιτική. Έλα όμως που ξέχασε κάτι! Υπάρχουν πολλοί επίδοξοι προφήτες! Τι θα κάνει τώρα η δική του αντιπολίτευση; Θα τον στηρίξει; Γιατί; Για να αποδείξει ότι ο κύριος Σαμαράς είναι καλός προφήτης ενώ ο κύριος Παπανδρέου όχι; Χα, χα, χα! Ο ίδιος ο κύριος Σαμαράς πολύ σωστά υπενθύμισε στον κύριο Παπανδρέου ότι σαν αντιπολίτευση δεν στήριξε την προηγούμενη κυβέρνηση σε ζωτικές αλλαγές που πήγε να κάνει! Άρα, και γυρνάει γυρνάει γυρνάει η ζωή μας σαν τροχός, και προφήτες ανεβοκατεβαίνουν και πλανάται ο λαός! Και πώς λοιπόν βγαίνει κανείς από τον φαύλο κύκλο, του «εσύ έτσι έκανες τότε, να και γώ τώρα θα σου δείξω!» ή του «όταν θέλω εσύ δεν θέλεις, τώρα που δεν θέλω θέλεις, να και γώ τώρα δεν θέλω, για να θέλεις όταν θέλω!»; Ίσως με λίγη λογική; Ίσως με λίγη ανωτερότητα; Ίσως με λίγη αγάπη γι’ αυτόν τον τόπο; Ο Τζιφόρος στον επίλογο του βιβλίου του «Ιστορία της Αγγλίας», γράφει για τους Άγγλους: «...είναι ένας σωστός λαός που κοιτάει το καλό του τόπου του και που σέβεται τον εαυτό του...» Αχ και να μπορούσε να το γράψει αυτό κάποιος και για μας!

Μαρία Πέτρου

Περί αρχαίων και νέων Ελλήνων

Πολλοί μας κατηγορούν ότι δεν έχουμε τίποτα κοινό με τους αρχαίους ημών προγόνους. Νομίζω ότι κάνουν μεγάλο λάθος. Και θα σας το αποδείξω αμέσως.

Πάρτε για παράδειγμα τα γραπτά των αρχαίων Ελλήνων. Ήταν πάνω σε πέτρα, γραμμένα για την αιωνιότητα. Πάρτε την ιστοσελίδα του Μουσείου Βεργίνας. Έγινε πριν από περισσότερα από 10 χρόνια, μια και οι τιμές των εισιτηρίων που έχει είναι σε δραχμές, και δίνει τις ώρες λειτουργίας του Μουσείου, που βέβαια δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, αλλά προφανώς γράφτηκαν για την αιωνιότητα. Το ίδιο και οι ιστοσελίδες για τις ώρες αναχώρησης των πλοίων από την Ουρανούπολη για το Άγιο Όρος. Και αυτές γράφτηκαν για την αιωνιότητα, έστω και αν οι ώρες που δίνουν δεν ισχύουν πια.

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, δεν είχαν ρολόγια χειρός. Άρα, τα ραντεβού που έκλειναν προφανώς ήταν της μορφής: «Θα επέλθω ες αυριανήν πρωϊαν», εννοώντας με τα σημερινά δεδομένα, κάποια ώρα από τις 9 ως τις 2 το μεσημέρι. Ε, το ίδιο κάνουν και οι σημερινοί Έλληνες. Αν ο υδραυλικός σου πει ότι θα έρθει αύριο στις 10, μπορεί να έρθει και στις 1, την μεθεπόμενη μέρα, μια που οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ούτε φορητά ημερολόγια είχαν!

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι πετούσαν τα σκουπίδια τους, δηλαδή σπασμένα πήλινα αγγεία, σπασμένα γυάλινα βάζα, αποφάγια, και κομμάτια ξύλο, όπου νάναι, και αυτά, σαν φυσικά υλικά που ήταν, γινόταν γρήγορα μέρος του φυσικού περιβάλλοντος. Το ίδιο κάνουμε και οι νέοι Έλληνες: πετούμε τα σκουπίδια μας όπου νάναι και σύντομα γίνονται μέρος του φυσικού περιβάλλοντος. Έτσι, μια Ελληνική παραλία αποτελείται από νερό, πλαστικά σκουπίδια και άμμο, κατά σειρά όγκου. Όσο για ένα Ελληνικό δασάκι, περιέχει δέντρα, πλαστικά μπουκάλια νερού, σκατόχαρτα, πακέτα από τσιγάρα και προφυλακτικά γεμάτα από μισούς Έλληνες που δεν έμελλε να γίνουν! (Ευτυχώς που το ανθρώπινο σώμα έχει μόνον τεσσάρων ειδών τρύπες, αλλιώς η ποικιλία θα ήταν μεγαλύτερη.)

Οι αρχαίοι Έλληνες έτρεχαν με τα άλογα στις αρματοδρομίες. Οι νέοι Έλληνες τρέχουν με τα άλογα στις carοδρομίες.

Οι αρχαίοι Έλληνες μάλωναν για την πολιτική. Ποιός μπορεί να ξεχάσει το περίφημο «Πάταξον μεν άκουσον δε»; Οι νέοι Έλληνες κάνουν το ίδιο: «Πάταξον με, πάταξον σε».

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εξαιρετικές επικοινωνίες: η άλωση της Τροίας μεταδόθηκε στις Μυκήνες μέσα σε λίγες ώρες, με τις φωτιές στις κορυφές των λόφων. Οι νέοι Έλληνες είναι μανιώδεις επικοινωνοί: απαντούν στα κινητά τους τηλέφωνα που χτυπούν ακόμα και μέσα στο θέατρο και τις συναυλίες, ακόμα και μέσα στις διαλέξεις (εννοώ τον ομιλητή) ακόμα και την ώρα τηλεοπτικής εκπομπής (εννοώ τον παρουσιαστή: «Όχι δεν θέλω σάλτσα στους κεφτέδες!»-Λοιπόν τι λέγαμε; Α ναι, το νέο νομοσχέδιο κατετέθη στην Βουλή...).

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι αγωνίζονταν ενωμένοι εναντίων των Περσών. Και οι νέοι Έλληνες αγωνίζονται ενωμένοι. Για παράδειγμα, αν βρεθεί καμιά μέδουσα σε καμιά παραλία, όλοι οι Έλληνες ενωμένοι αγωνίζονται να την εξοντώσουν. Αν υπάρχει κάπου τροχονόμος που γράφει τους αλογο-carοδρομείς, όλοι οι Έλληνες φροντίζουν να ειδοποιήσουν ο ένας τον άλλον για να τον αποφύγουν. Και αν κάποιος ξένος τολμήσει να μας πει καμιά αλήθεια, όλοι οι Έλληνες θυμόμαστε τους αρχαίους ημών προγόνους και στέλνουμε το αφελή ξένο, που δεν είχε καν ένδοξους προγόνους, στον αγύριστο. Γιατί όταν οι Γερμανοί Ευρωβουλευτές τόλμησαν να πουν ότι θα μπορούσαμε να πουλήσουμε μερικά ξερονήσια σε εκατομμυριούχους που φιλοδοξούν να έχουν τον δικό τους «Σκορπιό» ή «Σπετσοπούλα», όλοι οι Έλληνες ξεσηκωθήκαμε σύσσωμοι κατά βαρβάρων δορούμενοι, για το πώς οι Γερμαναράδες τόλμησαν να ξεστομίσουν κάτι τέτοιο!

Ξεκίνησα λέγοντας ότι θα σας αποδείξω ότι έχουμε πολλά κοινά με τους αρχαίους ημών προγόνους. Έχουμε και κοινή γλώσσα: όπερ έδει δείξαι.

Μαρία Πέτρου

Περί της Μπάρμπης και του σπιτιού της

Το 1959 έκανε την εμφάνιση της η Μπάρμπη, η πρώτη κούκλα που απευθύνονταν στο γυναικείο αντί για το μητρικό ένστικτο των κοριτσιών. Στα επόμενα χρόνια, μέχρι ακόμα και σήμερα, η Μπάρμπη κυριάρχησε στην αγορά του παιχνιδιού. Πολύ σύντομα είχαμε την γκαρνταρόμπα της Μπάρμπης, το αυτοκίνητο της Μπάρμπης, και βέβαια και το σπίτι της Μπάρμπης, ένα ροζ σπιτάκι που τα είχε όλα: τις βρυσούλες του, τις μπανιερίτσες του, τα παραθυράκια του, τα τηλεφωνάκια του, όλα τέλος πάντων. Το σπίτι της Μπάρμπης τα είχε όλα! Τα είχε όλα, αλλά τίποτα δεν δούλευε!

Μερικές φορές αυτή η χώρα είναι σαν το σπίτι της Μπάρμπης: τα έχει όλα και τίποτα δεν δουλεύει. Μήπως δουλεύει το δικαστικό σύστημα; (πώς γίνεται και ο κύριος Ψωμιάδης, ενώ παύτηκε από περιφερειάρχης με δικαστική απόφαση λόγω κατάχρησης εξουσίας, εξακολουθεί και κυκλοφορεί ως περιφερειάρχης στην Θεσσαλονίκη;) η τροχαία; (είδατε ποτέ καμιά κάμερα να πιάνει κάποιον που τρέχει σαν παλαβός;) η αστυνομία; (γιατί ακόμα οι «γνωστοί άγνωστοι» κουκουλοφόροι παραμένουν άγνωστοι;) Ας πάρουμε για παράδειγμα τον νόμο περί κράνους των μοτοσικλετιστών. Θεσμοθετήθηκε για να σώσει ζωές. Έλα όμως που κάποιο στραβόξυλο στην επιτροπή που τον επεξεργάστηκε προφανώς είχε κάποια απωθημένα να βγάλει και κατάφερε να αλλάξει μια κρίσιμη λέξη στον νόμο ώστε να τον κάνει άχρηστο! Έτσι, οι νομοταγείς μοτοσικλετιστές κουβαλούν το κράνος τους σαν βραχιόλι στο χέρι αντί να το φοράνε, μια και ο νόμος λέει ότι ο μοτοσικλετιστής πρέπει να «έχει» κράνος, αντί να λέει ότι πρέπει να «φοράει» κράνος! Ας πάρουμε και τον νόμο περί φαρμακείων στα αυτοκίνητα, που και αυτός έγινε για να σώσει ζωές. Έλα όμως που δεν λέει τί πρέπει να περιέχει το φαρμακείου του αυτοκινήτου! Έτσι τα περισσότερα φαρμακεία που οι νομοταγείς αυτοκινητιστές έχουν στα αυτοκίνητα τους είναι κάτι πλαστικά κουτάκια με έναν σταυρό απέξω και ένα πακέτο χαρτομάνδηλα μέσα! Και μια και μιλάμε για φαρμακεία: ο νόμος περί απελευθέρωσης του επαγγέλματος, που υποτίθεται ότι θα ξεχώριζε τον ρόλο του επιχειρηματία από αυτόν του επιστήμονα, και θα επέτρεπε σε οποιονδήποτε να ανοίξει φαρμακείο αρκεί να υπάρχει μόνιμος φαρμακοποιός μέσα, από δω μπασταρδεύτηκε από κει μπασταρδεύτηκε, και κατάντησε αγνώριστος: τώρα «απελευθέρωση του επαγγέλματος» σημαίνει απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των φαρμακείων, που ο σύλλογος φαρμακοποιών έτσι και αλλιώς αποφάσισε να μην εφαρμόσει! Κατά τα άλλα, το επάγγελμα του φαρμακοποιού απελευθερώθηκε! Έχουμε και έναν ωραίο νόμο για την ΔΕΗ: για να σε δώσει ρεύμα πρέπει να καταθέσεις το σχέδιο της ηλεκτρικής εγκατάστασης του σπιτιού. Και αυτός ο νόμος έχει γίνει για να σώσει κόπο και ίσως ζωές: δεν θα ήταν φρόνιμο πριν αρχίσεις να καρφώνεις σε κάποιον τοίχο να ξέρεις αν περνάν καλώδια από πίσω; Έλα όμως που οι ηλεκτρολόγοι έχουν μερικά στάνταρντ σχέδια, ένα για μονοκατοικία, ένα για διαμέρισμα ενός δωματίου, ένα για διαμέρισμα δύο δωματίων κλπ. Σου δίνουν λοιπόν ένα και σου λένε κατάθεσε αυτό! Και αν τολμήσεις να πεις ότι αυτό το σχέδιο δεν είναι του σπιτιού σου, αλλοίμονο σου! Το λιγότερο που θα σου πουν είναι ότι είσαι για δέσιμο!

Αλλά είναι μόνον το σπίτι της Μπάρμπης που δεν λειτουργεί; Μήπως η ίδια η Μπάρμπη πάει καλύτερα; Μήπως λειτουργούν τα αυτάκια της; Όχι βέβαια! Η Μπάρμπη έχει κενό ανάμεσα στα δύο αυτιά! Τώρα τί έχουν οι πολιτικοί μας ανάμεσα στα δύο αυτιά, ένας Θεός ξέρει! Εγώ πάντως δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται οτιδήποτε ερώτηση να κάνει ο δημοσιογράφος στον εκπρόσωπο του ΚΚΕ να παίρνει πάντα την ίδια απάντηση: «Αντιλαϊκά μέτρα υπέρ της πλουτοκρατίας» , ή το πώς γίνεται ότι ό,τι και να λένε οι Ευρωπαίοι φίλοι και δανειστές μας, ο κύριος Σαμαράς να εξακολουθεί να επαναλαμβάνει: «Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους...Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους... Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους...». Φαίνεται τελικά ότι η Μπάρμπη έχει μέσα της ένα μαγνητοφωνάκι, σαν τις άλλες κούκλες της παιδικής μας ηλικίας, εκείνες που «μιλούσαν» και επαναλάμβαναν συνέχεια την ίδια φράση: «Μαμά πει-νά-ω...Μαμά πει-νά-ω...Μαμά πει-νά-ω...» ή «Μαμά θέ-λω ά-λλα-γμα... Μαμά θέ-λω ά-λλα-γμα... Μαμά θέ-λω ά-λλα-γμα...», που στα κινέζικα μεταφράζεται σε «Μαμά χέ-στη-κα...(τρις)», κάτι περίπου σαν αυτό που λένε οι δανειστές μας όταν ακούν τα περί επαναδιαπραγμάτευσης. Η κάθε σκεπτόμενη Μπάρμπη όμως ξέρει, ότι για να ζητήσεις επαναδιαπραγμάτευση του συμβολαίου σου, θα πρέπει να έχεις πάρει στο χέρι έναν καινούριο άσσο, που στην περίπτωση μας μεταφράζεται στο να έχεις δείξει ότι οι μεταρρυθμίσεις που έκανες ως τώρα δούλεψαν, και ο λαός είναι μονιασμένος και αποφασισμένος να πατάξει τα κακώς κείμενα του παρελθόντος. Και μια και δεν υπάρχει τέτοιος άσσος, τα περί επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους απλώς δίνουν την ψεύτικη εντύπωση σε όλους τους Μπάρμπους και τις Μπάρμπες, με το κενό ανάμεσα στα αυτιά, ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, ενώ δεν υπάρχουν, και τους παρέχουν κίνητρα για τα έκτροπα που βλέπουμε να εκτυλίσσονται στους δρόμους της Αθήνας και αλλού.

Μαρία Πέτρου