Περί προφητών

Όταν πήγα για πρώτη φορά στην Αμερική, όλοι περίμεναν ότι θα ήξερα να λέω το φυλτζάνι, μια κα ήμουν από την Ελλάδα. Εγώ δεν είχα ιδέα. Όταν λοιπόν γύρισα στην Ελλάδα φρόντισα να μάθω. Και πράγματι, πολύ γρήγορα, έγινα σπουδαία στην φυλτζανομαντεία. Αυτό έγινε αφορμή για πολλές ευχάριστες ώρες χαζολογήματος με παρέες με γνωστούς και αγνώστους σε μαζέματα και πάρτυ όταν δυο χρόνια αργότερα πήγα στην Αγγλία για μεταπτυχιακό. Τώρα προφανώς θα θέλετε να ξέρετε πόσο πετυχημένη ήμουνα. Ε λοιπόν μια τέτοια τέχνη είναι εξαιρετική για κοινωνικές σχέσεις: και ποιός δεν θέλει κάποιον να ασχοληθεί αποκλειστικά μαζί του έστω και για 5 λεπτά και να του πει κάτι για το μέλλον του, έστω και αν κατά βάθος ξέρει ότι τίποτα δεν είναι αλήθεια! Φυσικά καταλαβαίνω ότι η ερώτηση περί επιτυχίας δεν αναφέρονταν σ’ αυτό, αλλά στο κατά πόσο οι προβλέψεις μου έβγαιναν αληθινές. Λοιπόν θα μπορούσα να σας πω 4-5 εντυπωσιακά απίθανες προβλέψεις που έκανα που βγήκαν αληθινές, και να σας κάνω να εντυπωσιαστείτε πολύ για τις καφεμαντικές μου ικανότητες. Εκείνο που δεν θα σας έλεγα όμως θα ήταν ότι είχα κάνει εκατοντάδες ή και χιλιάδες ακόμα προβλέψεις κατά την διάρκεια της καφεμαντικής μου καριέρας, που ούτε βγήκαν ποτέ αληθινές, ούτε τις θυμάται πια κανείς. Τότε ίσως θα είχατε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα των καφεμαντικών μου ικανοτήτων! Αυτό μου θυμίζει μια άλλη ιστορία: Κάποτε όλοι προέβλεπαν το τέλος του κόσμου σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Όλοι λοιπόν μιλούσαν γι’ αυτό και για την επικείμενη καταστροφή που έρχονταν, εκτός από έναν. Αυτός έλεγε σε όλους ότι κατά την δική του πρόβλεψη δεν θα γινόταν καμία καταστροφή και ο κόσμος θα εξακολουθούσε να υπάρχει όπως και πριν μετά την προβλεπόμενη ημερομηνία. Κάποιος φίλος του τον ρώτησε τότε πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο σίγουρος. Ο άνθρωπος απάντησε: «Μα αν καταστραφεί ο κόσμος, δεν θα είναι κανείς να με κατηγορήσει, αν όμως δεν καταστραφεί, σκέψου πόσο σπουδαίος προφήτης θα θεωρούμαι!»

Τώρα γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά; Γιατί προχθές στον δρόμο, μια κοπελίτσα προσπάθησε να με πείσει να δώσω οικονομική ενίσχυση στο ΚΚΕ με το επιχείρημα ότι όλες οι προβλέψεις που έκανε το ΚΚΕ μέχρι τώρα για την οικονομική κρίση βγήκαν αληθινές! Εγώ θα έλεγα ότι αυτήν την σωστή προφητεία μπορούν να την διεκδικήσουν σχεδόν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης: «Τα μέτρα του πρώτου μνημονίου θα αποτύχουν!» Και βεβαία θα αποτύγχαναν, αφού σχεδόν σύσσωμη η αντιπολίτευση υπονόμευσε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την εφαρμογή τους! Ξεχνάμε τις καταλήψεις των τουριστικών χώρων, το κλείσιμο των λιμανιών, των δρόμων, των υπηρεσιών, τις λευκές απεργίες, τα μποϊκοταρίσματα εφαρμογής των μέτρων, τα «δεν πληρώνω», τα μολότοφ, τα κακουργήματα και τα έκτροπα; Πώς εμφανίστηκε η Ελλάδα στον χρόνο που πέρασε στους ξένους; Σαν μια χώρα στην οποία αξίζει να επενδύσει κανείς; Σαν μια σοβαρή χώρα που ξέρει να αντιμετωπίζει τα προβλήματα της και εμπνέει τον σεβασμό ακόμα και στις δύσκολες ώρες της, όπως τον σεβασμό που μας ενέπνευσε ο Ιαπωνικός λαός με την αξιοπρέπεια που επέδειξε κατά την διάρκεια των πρόσφατων καταστροφών που υπέστη;

Ας φανταστούμε λοιπόν το παρακάτω σενάριο. Πέφτει η κυβέρνηση, γίνονται εκλογές και βγαίνει η Νέα Δημοκρατία. Πάει λοιπόν ο κύριος Σαμαράς στους δανειστές μας και λέει: «Τα μέτρα του μνημονίου όπως το προέβλεψα απέτυχαν! Πρέπει να αλλάξετε τακτική, έτσι όπως σας το έλεγα από πριν.» Οι δανειστές αυτοστιγμεί πείθονται, σχίζουν το μνημόνιο, βγάζουν πέννα και χαρτί και γράφουν άλλο, όπως ακριβώς το θέλει ο κύριος Σαμαράς. Έρχεται λοιπόν ο κύριος Σαμαράς πίσω, κουνώντας θριαμβευτικά το χαρτί στον αέρα, καθώς κατεβαίνει από την σκάλα του αεροπλάνου, και πάει κατ’ ευθείαν στο γραφείο του να εφαρμόσει την νέα πολιτική. Έλα όμως που ξέχασε κάτι! Υπάρχουν πολλοί επίδοξοι προφήτες! Τι θα κάνει τώρα η δική του αντιπολίτευση; Θα τον στηρίξει; Γιατί; Για να αποδείξει ότι ο κύριος Σαμαράς είναι καλός προφήτης ενώ ο κύριος Παπανδρέου όχι; Χα, χα, χα! Ο ίδιος ο κύριος Σαμαράς πολύ σωστά υπενθύμισε στον κύριο Παπανδρέου ότι σαν αντιπολίτευση δεν στήριξε την προηγούμενη κυβέρνηση σε ζωτικές αλλαγές που πήγε να κάνει! Άρα, και γυρνάει γυρνάει γυρνάει η ζωή μας σαν τροχός, και προφήτες ανεβοκατεβαίνουν και πλανάται ο λαός! Και πώς λοιπόν βγαίνει κανείς από τον φαύλο κύκλο, του «εσύ έτσι έκανες τότε, να και γώ τώρα θα σου δείξω!» ή του «όταν θέλω εσύ δεν θέλεις, τώρα που δεν θέλω θέλεις, να και γώ τώρα δεν θέλω, για να θέλεις όταν θέλω!»; Ίσως με λίγη λογική; Ίσως με λίγη ανωτερότητα; Ίσως με λίγη αγάπη γι’ αυτόν τον τόπο; Ο Τζιφόρος στον επίλογο του βιβλίου του «Ιστορία της Αγγλίας», γράφει για τους Άγγλους: «...είναι ένας σωστός λαός που κοιτάει το καλό του τόπου του και που σέβεται τον εαυτό του...» Αχ και να μπορούσε να το γράψει αυτό κάποιος και για μας!

Μαρία Πέτρου