Περί στύλων της ΔΕΗ

Αποφάσισα να δημιουργήσω ένα κόμμα. Άμα έχεις κόμμα στην Ελλάδα έχεις και χρόνο στην τηλεόραση να εκφράσεις τις απόψεις σου για κάθε είδηση και κάθε γεγονός. (Για μερικά κόμματα βέβαια θα ταίριαζε η φράση «μιλάν όλοι μιλάν και οι κώλοι», αλλά αυτό είναι εκτός θέματος!) Σκέφτηκα στην αρχή να ονομάσω το κόμμα μου «Βρυχώμενο τρελό τέρας», σε αντιστοιχία με το κόμμα που είχε για χρόνια στην Αγγλία ένας εκκεντρικός εκατομμυριούχος, το «Monster Raving Looney Party». Αλλά νομίζω ότι αυτό δεν θα μου ταίριαζε. Ίσως «ο κροάζων βάτραχος» θα μου πήγαινε καλύτερα! Πάντως ο τίτλος του κόμματος θα πρέπει να εκφράζει κάτι. Π.χ. οι «Αγανακτισμένοι», ξέρεις αμέσως ότι είναι αγανακτισμένοι, οι «Δεν πληρώνω» ξέρεις αμέσως ότι είναι οι τζαμπατζήδες, οι «ΠΑΜΕ» ξέρεις αμέσως ότι όλη την ώρα πάνε, σε διαδηλώσεις, πορείες κλπ, οι «Ηρακλής», ξέρεις αμέσως ότι θέλουν να βάλουν την ομάδα τους στην πρώτη εθνική δια ροπάλου! Εγώ τι να πω ότι είμαι; Μετά από πολλή σκέψη κατέληξα ότι θα ιδρύσω το κόμμα των «Κατουρημένων», δηλαδή των «pissed off», μια και αισθάνομαι όπως ακριβώς η κολώνα της ΔΕΗ που ο κάθε περαστικός σκύλος σηκώνει το πόδι του και την καταβρέχει!

Ανοίγουμε να ακούσουμε τις ειδήσεις και ακούμε μία λίστα από «οι ΠΑΜΕ θα πάνε εκεί να διαμαρτυρηθούνε», «οι ΕΡΧΟΝΤΑΙ θα πάνε παραπέρα», «οι Αγανακτισμένοι θα είναι εδώ», «οι Ευτυχισμένοι εκεί» κ.ο.κ. Και εγώ, ο ταλαίπωρος πολίτης, ο σιωπηλός, ο ήσυχος, ο πράος, ο υπομονετικός, που ήθελα να πάω στην Έκθεση να δω τα περίπτερα και να φάω λουκάνικο και να πιω μαύρη μπύρα, τι θα κάνω; Μα φυσικά θα μείνω στο σπίτι μου, μακριά από μολότοφ και μαγκούρες. Εμείς οι υπόλοιποι, που πεθαίνουμε στην άσφαλτο γιατί το ασθενοφόρο δεν μπορεί να έρθει έγκαιρα μια και οι δρόμοι είναι κλειστοί από τις διαδηλώσεις, εμείς που χάσαμε τις εξετάσεις, χάσαμε την ευκαιρία για το μεταπτυχιακό, δεν παρευρεθήκαμε στα γεννητούρια του παιδιού μας, ούτε στο νοσοκομείο να ακούσουμε τις τελευταίες λέξεις του πατέρα μας που ξεψύχησε μόνος μια και δεν προλάβαμε να φτάσουμε έγκαιρα λόγω των συλλαλητηρίων, εμείς που μας έκοψαν τον μισθό ξανά και ξανά και δεν ξεσηκωθήκαμε γιατί καταλαβαίνουμε την σοβαρότητα της κατάστασης, εμείς που χάσαμε την ευκαιρία να πάμε φέτος στην Έκθεση έτσι για το αντέτι, εμείς που είμαστε σαν τις κολώνες της ΔΕΗ, πού θα πάμε; Μα πουθενά φυσικά! Οι κολώνες της ΔΕΗ κάθονται στωικά και καταβρέχονται από κάθε περαστικό σκύλο! Καιρός λοιπόν να δράσουμε. Ας δημιουργήσουμε το κόμμα των Κατουρημένων και ας αναρτήσουμε και εμείς το μανιφέστο μας ώστε αν επικρατήσουμε, να πάψουμε να είμαστε κατουρημένοι: Πρώτα πρώτα, όλες οι ποδοσφαιρικές ομάδες θα είναι Α εθνική! Τα πτυχία θα μοιράζονται από τα περίπτερα δωρεάν! Ακόμα καλύτερα, όταν ένα μωρό γεννιέται, θα καθορίζεται το επάγγελμα του, θα του δίνεται το πτυχίο μαζί με το πιστοποιητικό γέννησης, και θα οροθετείται η περιοχή δράσης του: ο ταξιτζής θα ξέρει την πελατεία του, ο φαρμακοποιός την γειτονιά του, ο δικηγόρος την περιοχή του και πάει λέγοντας. Κανείς πια δεν θα χρειάζεται να ανταγωνίζεται, να καινοτομεί, να βελτιώνεται, να πιέζεται, να στριμώχνεται και να αγανακτεί! Όλοι θα είναι ευτυχισμένοι, με το ραχάτι, το τσιγάρο με τον καφέ, το σουλάτσο και την νηνεμία. Όλοι θα είναι οι ευτυχισμένοι πολίτες μιας χώρας περιχαρακωμένης, απομονωμένης, ξεχασμένης και κατουρημένης από όλον τον υπόλοιπο κόσμο!

Μαρία Πέτρου