Επιστροφή

Αγαπητοί φίλοι,

Ο ξένος βάτραχος εδώ και αρκετό καιρό έχει πάψει να κροάζει. Αυτοί που τον ξέρουν προσωπικά, ξέρουν τον λόγο. Υπάρχει όμως και άλλος ένας λόγος. Ο ξένος βάτραχος δεν έχει τίποτα άλλο να πει. Ίσως, εκτός, από το να δώσει μια απάντηση σε μια ερώτηση που δεχόταν από τότε που γύρισε στην Ελλάδα.

Με ρωτούσαν γιατί άφησα την καριέρα μου στο εξωτερικό και γύρισα. Η απάντηση είναι απλή. Αυτό που μας λείπει στο εξωτερικό εμάς τους Έλληνες είναι το 'ανήκειν'. Το μαζί. Εδώ όλη οι Έλληνες, ξέρουμε πως την πρωτοχρονιά θα κάνουμε φασαρία και θα κόψουμε την βασιλόπιτα. Ότι την παραμονή του Πάσχα θα ανάψουμε το κεράκι μας από την ίδια φλόγα, και δεν υπάρχει τίποτα πιο συγκινητικό από το να ξέρεις ότι η πυγή αυτής της φλόγας είναι ίδια για όλους, και ότι την Κυριακή το Πάσχα θα προσπαθήσουμε επιτυχώς ή ανεπιτυχώς να ψήσουμε αρνί. Είναι αυτά και άλλα έθιμα που μας κάνουν Έλληνες, και μας φέρνουν μαζί. Και είναι αυτά και άλλα παρόμοια που μπορούν να μας κρατήσουν μαζί και στο μέλλον. Μια κοινωνία έχει συνοχή μόνο όταν υπάρχουνε πράγματα που την συνδέουν έστω και αν αυτά φαίνονται μικρά και ασήμαντα.

Μαρία Πέτρου